Вершы і казкі для дзяцей

Вершы для дзяцей

СКАЗКА О СТАРОМ ДОМЕ

Няма галасоў

Весь день идёт нудный и холодный дождь. Птицы попрятались под крыши мокрых зданий. Звери укрылись в своих норах. Пусто кругом и сыро. И немного одиноко.

СУНIЧНЫ ЗАЙКА

Няма галасоў

Адна вельмi дзiўная дзiцячая гiсторыя з даўніх часоў

ЗЕЛЕНАЯ ПУГОВКА

Няма галасоў

Необычная сказка о Девочке и Короле Эльфов

Часть первая
Старая предсказательница

Шпакоўня

Няма галасоў

Магчыма, табе даводзілася бываць у садзе. Не, не ў дзіцячым садку, а ў смачным садзе.

Чароўны посуд

Няма галасоў

Многія мяркуюць, што магія знікла, калі развалілася Трыдзевятае царства, яго асілкі і драконы, чарадзеі і казачныя істоты засталіся на прачытаных старонках Кнігі часу.

Вучоны Крот

Няма галасоў

Спадар Крот быў дамаседам, аднак меў больш за сто сяброў і знаёмых.

Мядзведзь

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4.6 (37 галасы)

Міколу Вічу

А ці знаеце вы, дзеткі мае,
Адкуль узяўся мядзведзь?
Не ведаеце? А!-ёй!

Надакучлівыя госці

Няма галасоў

Братам Адамам

У ціхай вёсцы, каля вады
(Ля рэчкі, а можа – возера)
Жылі спакойныя два браты…
Не елі яны марозіва.

Не кажы “гоп”, пакуль не пераскочыш

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4 (21 голас)

Пра паляўнічых (дальбог!)
Расказваюць розныя байкі.
Любімы іх абярог –
Мядзведзі, ліскі ды зайкі…
Ох! штукары яны
На выдумкі – не дагоніш!
(У марах – як не круці! –
Не дапамогуць і коні…)

Старыя, як малыя...

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4 (21 голас)

1

Пасвілі ў нейкай вёсцы авечак
Два пастухі – Дзям’ян і Раман.
Абодва – немаладыя (свечак
Ад тых душэўна-сардэчных

Пчала і шэршань

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4.2 (14 галасы)

Я. Коласу

1

Прыйшла вясна. Расцвіла зямля.
Выраслі ў лесе кветачкі…
Ой жа!

Мужык і жонка

Няма галасоў

Адзін мужык у адным сяле
Часта сварыўся з жонкаю:
“Гультайка ты! – крычыць на яе,
Пазвякваючы баронкаю. –
Я – і ару, і кашу; а ты
Нават абед лянуешся
Мне прынесці ў поле!.. Ыгы…

Хвост ды грыва

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.8 (13 галасы)

1

Быў у бацькі сын Хвядос.
Йшлі гады.

Цыган і поп

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 2.5 (8 галасы)

Наняўся цыган
Сена касіць:
Не ў каго-небудзь,
А ў папа!
Кожнаму ж трэба
Падзарабіць…
З золатам
Розныя “па”
Усім,
Як бач, удаюцца:
І цыганам, і папам!..
(Ды нешта
Пачаў я пнуцца…

Добры знаёмы

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.3 (12 галасы)

В заповеднике (вот в каком – забыл!..)
У.

Двое скупых

Няма галасоў

Прадаў цыган
На рынку каня,
Ішоў дадому (у табар).
Недзе вые
Ваўкоў гайня
(Дарога лягла праз явар…)
Дзень быў халодны
(Ветраны год!..)
Моцна бярэ, працінае
Вецер цыгана, –
Аж навылёт!..

Людзей слухай, а свой розум май

Няма галасоў

Некалі жыў-пажываў
Дурнаваты адзін чалавек.
Між гаспадарчых спраў
Быў ён – калека з калек.
Бывала, дзень (альбо тры)
Ловіць ён сонца ў вадзе;
Ці возьме – з трэсак кары –

Упартая жонка

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.5 (10 галасы)

Вось ужо лета:
Гудуць камары;
Жабы, сяброўкі паэта,
Крумкаюць смачна;
Недзе ўгары
Кружаць буслы на паўсвета.
Летам у вёсцы
Весела жыць!..
Дык і работы да злосці:
Поле засеяць,

Дзяк — благі сваяк

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.6 (9 галасы)

Служыў у царкве
Недарэчны дзяк:
Быў ён –
Благі спявак…
(Хоць даў бы яму
Хто-небудзь параду,
Што ў песнях яго –
Ні складу, ні ладу…)
Бывае, як заспявае
Казліным сваім галаском,

Як поп маліўся...

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 2 (4 галасоў)

1

Пачалі поп і дзяк
Абедню служыць
(Справа была ў нядзелю…)
Што ім, набожным,
Яшчэ рабіць?!
Каб бабы, то пралі б кудзелю!..

Амін, кароўка, амін!

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.4 (12 галасы)

Ж ы д
Дай, бог, майму дзіцяці
Розум

Шаптуха

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3 (10 галасы)

А у перапёлачкі ды галоўка баліць…
З народнай песні

Коцік, пеўнік і лісіца

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.6 (21 голас)

Слухайце, дзеткі, казку маю:
Некалькі тысячагоддзяў таму,
Аблюбаваўшы хлеўнік,
Жылі-былі коцік і пеўнік…
Добра жылі, не тужылі;
Дружна жыццё любілі!..
Коцік – на паляванне хадзіў;

Курка-рабка

Няма галасоў

Жыў сабе дзед, жыла бабка;
І была ў іх курачка-рабка.
Нанесла курка яечак –
Аж повен-поўны падпечак!
Ды нешта бабка старая,
Бы дзеўка тая малая,
Сабрала іх
у чарапіцу,
Паставіла на паліцу…

Каток – залаты лабок

Няма галасоў

Нядаўна, а можа, даўно
(Вам, дзеткі, не ўсё адно?!)
Жылі сабе дзед і баба.
Жылося ім, дзеткі, слаба:
Нечага няма ім насіць,
Нечага няма ім варыць…
Таму, на нейкім дзяньку,

Музыкі

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4.5 (17 галасы)

Жылі без залішніх турбот
Асёл, сабака, певень ды кот.
Умелі яны сябраваць:
Вернае слова сказаць;
Падзяліцца кавалкам хлеба;
Пабіць чужых, – калі трэба…
Так і жылі-не тужылі;

Казка пра дзеда і бабку ды мілую курачку Рабку

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.1 (10 галасы)

Жылі сабе дзед і бабка
І была ў іх курачка Рабка.
Нічога старыя не мелі
З таго, што ў жыцці хацелі:
Ні дзетак, ні ўнукаў ім
Гасподзь не пакінуў саўсім.
Толькі ў двары чутно:

Павучок і муха

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.4 (10 галасы)

На зялёненькі дубок,
Што расце за дальнім лесам,
Апусціўся павучок -
Непаседа і гарэза.

Ўсё агледзеў там і тут
І за нейкую гадзіну
Павуціння парашут
Нацягнуў паміж галінак.

Курачка Раба

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.7 (3 галасоў)

Жылі калісьці дзед і баба.
Ў іх кураня было рабое.
І знесла яйка курка Раба,
Ды не прастое – залатое.
Дзед яйка біў – яно не б’ецца.
Бабуля біла – не разбіла.
А мышанё забегла ў сенцы,

Ад крадзенага не пасыцееш

Няма галасоў

Было калісь два сына ў чалавека.
Яны ў пяшчоце бацькавай раслі
Не тое, каб зусім ужо няўмекі,
Але ні ў чым майстрамі не былі.

Гады над імі птушкамі ляцелі -
За летам - восень, зімушка, вясна…

Як кот звяроў напалохаў

Няма галасоў

Жылі дзед ды баба. I быў у іх кот. Дзед кашалі плёў, баба кудзелю прала, а кот паляваць на мышэй хадзіў.
Вось пайшоў раз кот на паляванне і заблудзіўся. Шукаў, шукаў, а дарогу дадому не знайшоў. Сеў пад ялінай і плача.
Бяжыць лісіца. Убачыла ката — загледзелася: ніколі яшчэ такога звера ў сваім лесе не сустракала.
— Ты хто такі будзеш? — пытаецца.
— Я Кот Мурлыковіч.

Як курачка пеўніка ратавала

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4 (33 галасоў)

Жылі-былі курачка і пеўнік. Курачка яйкі несла, а пеўнік зярняткі здабываў, курачку частаваў. Выграбе з ямкі зярнятка і кліча курачку:
— Ко-ко-ко, Чубатка, знайшоў зярнятка!
Вось аднойчы выграб пеўнік вялікую бобінку. «Ну, — думае, — гагата зярняці курачцы не праглынуць, з'ем хіба сам». Праглынуў — ды і падавіўся.
Паваліўся пеўнік, ногі задраў і не дыхае.
Падбегла да яго курачка:

Сынок-з-кулачок

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4.2 (22 галасоў)

Жылі дзед і баба. I быў у іх сынок. Ды такі малы, што з-пад шапкі не відаць. Не большы за кулак. Так дзед з бабай яго і звалі: сынок-з-кулачок.
Паехаў аднойчы дзед араць, а бабе сказаў, каб згатавала абед ды прынесла яму на поле.
Баба згатавала абед ды кажа сыну:I
— Каб ты быў большы, дык занёс бы бацьку абед за мяне. А так мне самой трэба ісці.
А сынок падхрабрыўся і кажа:

Селянін, мядзведзь і лісіца

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4.1 (10 галасы)

Араў селянін поле. Не канём, а валом. А вол такі лянівы быў, што проста бяда. Ні голасу не слухае, ні пугі не баіцца. Раззлаваўся селянін на вала ды як крыкне на яго:
— Ану, каб цябе мядзведзь задушыў!
Толькі ён так сказаў, аж тут і мядзведзь ідзе.
— Ну, давай, — кажа да аратага, — свайго вала. Я яго задушу.

Пчала і муха

Няма галасоў

Жылі-былі пчала і муха. Пчала зранку да вечара па лугах летала, мёд збірала. А муха мёд толькі есці любіла. Дзе мёдам запахне, там і яна. А дзе мёду не чуваць, там муха не хоча нават і пераначаваць.
Аднаго разу прысела муха адпачыць ва зялёным лузе. Сонейка муху прыгравае, лёгкі ветрык абвявае. Наўкол кветкі цвітуць, жвавыя конікі скачуць. У небе птушкі песенькі спяваюць.

Пшанічны каласок

Няма галасоў

Жылі на адным двары курачка Сакатушка, гусак Шыпун ды індык Балбатун. Курачка даглядала сваіх куранятак, грэблася на сметніку, шукала зярнятак. А гусак Шыпун і індык Балбатун толькі шпацыравалі ўзад і ўперад па двары, як важныя паны, ды заўсёды вялі між сабою спрэчкі аб тым, хто з іх важнейшы і разумнейшы.
— У мяне галава большая, — хваліўся гусак, — дык і розуму ў ёй больш!

Пра быка і яго сяброў

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4.1 (40 галасы)

Пасвіўся на лузе бык. Убачыў ён каля рэчкі туман і напужаўся: падумаў, што зямля і вада гараць.
«Пабягу я лепш адгэтуль на край свету!» — парашыў бык. Задраў хвост і пабег. Сустрэўся яму на дарозе казёл:
— Бык, куды бяжыш?
— На край свету.
— Чаго?
— У нас зямля і вада гараць. Баюся, каб і мне не згарэць.
— Пабягу і я з табою.
— Бяжы.
Бягуць яны, а насустрач ім парсюк:
— Куды бяжыце?

Піліпка-сынок

Няма галасоў

Жылі мужык і жонка. А дзяцей у іх не было. Жонка бядуе: няма каго ёй калыхаць, няма каго гадаваць...
Аднаго разу мужык пайшоў у лес, высек з алешыны палена, прынёс дахаты і кажа жонцы:
— На, калышы.
Палажыла жонка палена ў калыску ды давай калыхаць і спяваць:
— Люлі, люлі, сынок, з белымі плячыцамі, з чорнымі вачыцамі...

Не сілай, а розумам

Няма галасоў

Адзін чалавек пайшоў у лес дровы секчы. Насек дроў, сеў на пень адпачыць.
Прыходзіць мядзведзь.
— Гэй, чалавеча, давай будзем барукацца!
Паглядзеў чалавек на мядзведзя: дужы калмач — дзе з ім барукацца! Сцісне лапамі — і дух вон!
— Э, — кажа чалавек, — што мне з табою барукацца! Давай спярша паглядзім, ці маеш ты сілу.
— А як глядзець будзем? — пытаецца мядзведзь.

Муха-пяюха

Няма галасоў

Жыла-была муха-пяюха. Мела яна каляску і шэсць камароў. Запрэгла муха-пяюха камароў у каляску ды паехала на пагулянку. Едзе яна дарогаю, едзе шырокаю — бяжыць мышка:
— Добры дзень, пані! Як паню зваць-велічаць?
— Я муха-пяюха. А ты хто?
— А я на паліцах скрабатуха.
— Сядай, паедзем разам.
Едуць яны дарогаю, едуць шырокаю — скача жабка:
— Добры дзень, панове! Як вас зваць-велічаць?

Лісіца-хітрыца

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 3.2 (5 галасы)

Жылі дзед ды баба. Нічога ў іх з гаспадаркі не было, толькі адна курачка Чубатка.
Жылі яны, жылі, дажыліся — няма чаго варыць. Вось дзед і кажа бабе:
— Баба, а баба, звары хіба Чубатку, ці што?

Лісіца і жораў

Няма галасоў

Сустрэла лісіца жураўля.
— Кумок-галубок, прыходзь да мяне ў госці!
— Добра, — кажа журавель, — прыйду.

Ліса і цецярук

Няма галасоў

Сядзеў цецярук на бярозе, ну і пеў свае песні. Пачула яго ліса і захацелася ёй цецеруком падсілкавацца. Вось яна падышла да дрэва і гаворыць:
— Слухай, цецярук. Ці не чуў ты, што цяпер пайшлі новыя законы, каб усе звяры мірна жылі і адзін аднаго не чапалі. Такі закон ёсць, я яго сама чытала.
А цецярук ёй гаворыць:

Лёгкі хлеб

Няма галасоў

Касіў на лузе касец. Змарыўся і сеў пад кустом адпачыць. Дастаў торбачку, развязаў і пачаў есці.
Выходзіць з лесу галодны воўк. Бачыць — касец пад кустом сядзіць і нешта есць.
Падышоў да яго воўк:
— Ты што ясі, чадавеча?
— Хлеб, — адказвае касец.
— А смачны ён?
— Дзіва што смачны!
— Дай мне пакаштаваць.
— Калі ласка!

Курачка-рабка

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 5 (3 галасоў)

Жыў дзед, жыла бабка. Была ў іх курачка-рабка. Нанесла курачка яечак поўны падпечак. Сабрала бабка яечкі ў чарапіцу ды паставіла на паліцу. Мышка бегла, хвосцікам махнула, чарапіца ўпала, яечкі пабіліся.
Плача дзед, плача бабка, курачка кудахча, вароты скрыпяць, трэскі ляцяць, сарокі трашчаць, гусі крычаць, сабакі брэшуць.
Ідзе воўк:
— Дзедка, бабка, чаго вы плачаце?

Коцік Петрык і мышка

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4.8 (4 галасоў)

Аднаго разу коцік Петрык захацеў мышку злавіць. Ён быў яшчэ маленькі, але чуў ад дарослых катоў, што яны заўсёды ловяць мышай. I Петрыку вельмі ж захацелася стаць хутчэй дарослым.
Пайшоў ён у гумно. Хадзіў сюды-туды — нікога няма. Раптам у кутку нешта зашамацела. Петрык скокнуў туды і ўбачыў маленькае зверанятка.
— Ты хто? — спытаў Петрык.
— Мышка.
— Вось ты мне і патрэбная.
— Навошта?

Коцік, пеўнік і лісіца

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4 (20 галасы)

Жылі-былі коцік і пеўнік. Добра жылі, дружна. Коцік на паляванне хадзіў, а пеўнік есці варыў, хатку падмятаў, песні спяваў. Аднойчы пайшоў коцік на паляванне, а пеўнік зачыніў за ім дзверы ды пачаў абед варыць. Бяжыць лісіца, убачыла хатку, падскочыла да акенца:
— Гэй, хто тут гаспадар?
— Я, — кажа пеўнік.
— Пусці ў хатку.
— Чаго?
— Пасяджу трохі, адпачну з дарогі.

Каток - залаты лабок

Няма галасоў

Жыў дзед з бабай. Былі яны вельмі бедныя: ні насіць няма чаго, ні варыць.
Вось баба і кажа дзеду:
— Вазьмі, дзеду, тапарок, паедзь у лясок, ссячы дубок, завязі на рынак, прадай і купі гарчык мукі. Спячом хлеб.

Кот Максім

Вашая адзнака Нет Сярэдняя: 4 (6 галасы)

Жылі дзед і баба. Мелі яны сына і ката. Сына звалі Марцін, а ката — Максім.
Памерлі дзед і баба. Застаўся Марцін з катом Максімам. Марцін гультай быў вялікі, усё на печы ляжаў, а кот яму ежу насіў: то птушку дзе зловіць, то каўбасу ці сала ў суседзяў украдзе...
Вось так жылі яны, жылі — згарэла хата, адна гліняная печ засталася.

Каза-манюка

Няма галасоў

Жылі дзед ды баба з дачкою. I была ў іх каза. Пагнала дачка пасвіць казу. Цэлы дзень пасвіла па бары, па дубраўцы, па траўцы, па мураўцы. Увечары прыганяе дахаты. Дзед пытаецца ў казы:
— Каза мая, козачка, дзе была? Што ты ела, што шла?
Кажа каза: