Дзецям.

Нашу мову ня зьведалі
На гадах, вы, малых…
Дочка з сынам - вы бедныя…
Гэта я вас зьбядніў.

Гэта я вас адвёз,
Хай, не ў Цемрыракань,
Але ў кут без бяроз,
Стэпам гэтым аддаў.

п. унучку Міхасіку.
Сьвіркун.

Сьвіркун шэры так падобны
Да пражэры саранчы,
Толькі іншыя памеры
Ды інакшы апетыт.

Не лятае ён зь іх зграяй
Ад калмыкаў да башкір,
Ад палёў, што кветы маюць,