Абганяе ўласны цень,
Скача зайчык праз асіннік.
Сёння ж незвычайны дзень,
Сёння зайка –
Імяніннік!

На стале ўсялякіх страў,
Густа,
Кожнаму па густу,
Піражкі з грыбоў
Ды з траў.
І вядома, што –
Капуста!

Госці ў зборы ўсе даўно.
Тут сябры,
Радня,
Суседзі.
Ды мядзведзя
Не відно.
Госць галодны, ўрэшце, едзе!
Ледзь аддыхаўся мядзведзь:
- Цяжка мне
Паўсюль паспець…
Першы

Полымя кіпцюрастае
З дрэва на дрэва шастае.
Фыркае,
Цокае,
Лётае.
Зловіш – апаліць
Пяшчотаю.
Лёгкае,
Пухкае,
Вёрткае
Полымя клічуць
Ва-
вёр-
ка-
ю!

А лугам, кругам
Ішла вясёлка,
Букет збірала –
Да зёлкі зёлка.
Ішла памалу,
Знайшла тасёмку,
З промняў звязала
Вязёнку-ясёнку.
Яшчэ па рэчцы
Плыла вясёлка,
На дно ўпусціла
Адно вясёлка.
Цяпер вяслуе
Другім вяслом.
І на малую
Злуецца гром.

Зай-рэгуліроўшчык
Атрымаў жазло.
Ані ў кога
Лепшага
Пэўна не было.
Морквінка чырвоная,
А зялёны хвост,
Морквін хвост
Паказвае –
Рухайся наўпрост.
Морквінку чырвоную
Раптам узнясе –
Рух увесь
Спыняецца
І стаяць
Усе.
У рэгуліроўшчыка
Усё ішло
Як след.
Толькі непрыкметна
Падышоў
Абед.
З’еў
Святло зялёнае
Зайчык пакрысе.
І на шумнай вуліцы
Згрудзіліся ўсе.
А калі чырвонае

Нёс
З нябёс
Усім па тайне
Вецер-вецер,
Хмарачос,
І капрызнае пытанне:
У каго
Даўжэйшы нос?

І адразу ўся дзятва
Кажа хорам:
— У дзятла.
Не кароткі
У дзятла
Нос,
Ды ён найгрозны
Для
Ворагаў ствала,
І яго баіцца
Тля.
Дзяцел лечыць
Дрэвы ўсе,
І здароўе
Ім нясе.
Тут падумаць
Дзеці мусяць.
Ды ў запасе
Буська,
Бусел!
У яго
Даўжэзны нос.
А падумаўшы ўсур’ёз,

- Вырасце з мяне ўрачыха,
Бо сягоння пакрысе
Грабянцу
Я ціха-ціха
Зубы вырвала ўсе.

Проста жах —
Гарыць калодзеж,
Аж пад неба полымя.
Чым астудзіш, ахалодзіш?
Не рукамі голымі!
Што рабіць?
Бяда
Адна.
Выгарыць вада
Да дна.
Што рабіць
I што рашыць?
Як ваду
Вадой тушыць?

Ёсць у Ланы тры сястрычкі:
Ай! Не буду! Не хачу!
За сястрычкамі благімі
Кожнай раніцай сачу.
Будзяць Лану:
— Уставай!
А сястрычка цягне:
— Ай!
— Ланачка, памый пасуду.
А сястрычка зноў:
— Не буду!
Узяла сястрычак Лана
У дзіцячы сад з сабой.
На пацешных хочуць глянуць
Дзеці ўсе наперабой.
Цацкі лепшыя свае
Кожны пагуляць дае.
Просяць:
— Ляльку палюляй.
Ды бурчыць сястрычка: