У вавёркі зухаватай
Запытаўся ў лесе я:
— Дзе, вавёрка, твая хата?
— У яліне дуплаватай
Хата цёплая мая.
— Ты не жала, не касіла,
А ўжо скора лістапад.
— Я ж арэхаў нанасіла.
Я грыбоў сабрала шмат!
— Вожык, дзе твая хаціна?
Дзе прытулішся ў марса?
Ён, калючы, як шыпшына,
На іголках лісце нёс.
— Хатка-норка над хваінай,
Там радзіўся, там узрос.
— А што будзеш есці, вожык?
У адказ зачмыхаў ён:
— Лягу спаць я ў цёплы ложак —
Буду спаць да весніх дзён!
— Цецярук, а ты ў марозы
Дзе прытуліш галаву?
— Змерзну — бухнуся з бярозы
У снег. Пад снегам пражыву!
— А што есці?
— Дасць алешнік
Пірагоў-пупышак мне.
I бярэзнік дасць, канешне,
Хлеба ў роднай старане!